قبلا در تهران برای دلالان نفتی رژیم کارمیکرد، بعد به آمریکا آمد و تحلیل گر وزارت دفاع شد، بعد به میز ایران در وزارت خارجه رفت تا زمینه های سازش بین آمریکا و ایران را فراهم کند. اکنون نیز به استخدام نایاک در آمده تا برای برداشتن تحریم و بازشدن بازار نفت به روی کمپانی های بزرگ لابی کند
یک روز پس از انتشار گزارش آژانس اتمی در باره ایران، روزنامه مهم نیویورک تایمز مقاله ای ای از یک جوان ایرانی بنام رضا مرعشی به چاپ رساند. جوانی که تا چند ماه پیش کمتر کسی نامش را شنیده بود و هیچ مقاله و نوشته ای از وی حتی در وبسایت های درجه سوم هم چاپ نشده بود، اما خیلی سریع مدارج ترقی را طی کرده و اکنون، نیویورک تایمز و دیگر رسانه های معتبر آمریکا مقالات وی را بدون معطلی چاپ میکنند.
مرعشی تا سال 2006 در تهران برای شرکت آتیه بهار که دلال نفتی است کار میکرد. در همین سال، تریتا پارسی با کمک سیامک نمازی، که مدیر عامل همین شرکت آتیه بهار است، یک لابی گسترده در آمریکا براه انداخت تا تحریم و فشار از روی جمهوری اسلامی برداشته شود.
)
با شروع لابی نایاک، رضا مرعشی از تهران به آمریکا آمد و به استخدام "انستیتوی مطالعات استراتژیک ملی" در واشنگتن در آمد. این انستیتو برای وزارت دفاع آمریکا کار میکند. مدت کوتاهی بعد، مرعشی به استخدام وزارت خارجه درآمد و در بخش ایران، برای فراهم آوردن زمینه های دوستی بین آمریکا با رژیم ایران مشغول بکار شد.
چهار سال پس از فعالیت در وزارت خارجه، رضا مرعشی به استخدام نایاک در آمد و از سال گذشته تاکنون، برای برداشتن تحریم از روی جمهوری اسلامی لابی میکند
راز موفقیت سریع و برق آسای مرعشی را میتوان با نگاهی به مقاله های پی در پی او و بخصوص مقاله اخیرش در نیویورک تایمز پیدا کرد. مرعشی به آمریکا نصیحت میکند که با جمهوری اسلامی به سازش برسد و رابطه دوستانه ای با ملایان تهران برقرار کند. در شرائطی که رژیم ایران از همه طرف تحت فشار است و زمینه برای تحریم های سفت و سخت فراهم تر میشود، این نوع نوشتارها، برای کمپانی های بزرگ آمریکا و لابی مماشات، از نان شب نیز واجب تر است. کمپانی های بزرگ برای پیشبرد لابی خود، ترجیح میدهند که مخالفت با تحریم و تبلیغ برای دوستی با ملایان، از زبان یک ایرانی گفته شود تا مشروعیت بیشتری داشته باشد. اما زمانی که این ایرانی، کارمند نایاک باشد و نایاک نیز خودش را بعنوان نماینده جامعه ایرانی در آمریکا معرفی کند، در اینصورت، قیمت این گونه مقالات صد برابر میشود.
از همین رو، علیرغم بی آبروگی نایاک در میان جامعه ایرانی، لابی مماشات و کمپانی های نفتی، با استفاده از نفوذ و امکانات وسیع خود، این سازمان را سر پا نگه داشته اند تا اهداف تبلیغی خود را به پیش ببرند. در حقیقت، نایاک برای کمپانی های بزرگ آمریکا همان نقشی را بازی میکنند که احمد چلبی برای جرج بوش ایفا میکرد. شگفت آنکه هم احمد چلبی و هم نایاک به رژیم ایران وصل بوده اند
.
